پای پوش های زنان روستایی و عشایر ایران

پوشاک اقوام محلی، به‌ویژه زنان، از مؤلفه‌هایی نظیر طرح، رنگ و نقش برخوردار است. از کنار هم قرار گرفتن این عوامل، ترکیبات خاصی در پوشاک هر منطقه به‌وجود می‌آید. این پژوهش به مطالعه‌ی پای‌پوش‌های آن دسته از زنانی که در جوامع کوچک روستایی در بخش‌های مختلف ایران زندگی می‌کنند، پرداخته است. هدف اصلی این تحقیق یافتن شباهت میان این پای‌پوش‌ها و عوامل مؤثر در آن می‌باشد که در راستای معرفی پای‌افزار بومی زنان به‌صورت مجزا از یکدیگر، محقق شده است. روش پژوهش انجام شده از نوع اسنادی است. از نتایج حاصل از آن، می‌توان به‌وجود ارتباط تنگاتنگ میان پای‌پوش‌ها و شرایط زندگی زنان اشاره کرد. زیرا مشاهده می‌شود که در انجام فعالیت‌هایی نظیر؛ زراعت، دامداری و هم‌چنین ییلاق و قشلاق، به چگونگی ساختار پای‌افزارها توجه شده است و همواره نوعی را مورد استفاده قرار می‌دهند که آسایش آنان را به هنگام کار فراهم آورد. هم‌چنین شباهت چشم‌گیری میان کفش آن دسته از زنانی که در شرایط مکانی و اقلیمی نظیر هم زندگی می‌کنند، دیده می‌‌شود. از سویی با انجام چنین پژوهش‌هایی می‌توان به نکاتی ظریف و مرتبط با فرهنگ اقوام، در زمینه پوشاک پی برد.